van Missoula MT naar Cody WY,

vandaag is er beter geslapen. Zowel Wil als ik hadden toch wat moeite met de tijdwisseling. Om 06:00 waren we beiden goed wakker en kon eerst wat aan de boerderij van Wil worden gedaan. De HayDay cornuiten hebben dat vast voorbei zien komen.
Half acht werd er keurig op z'n Amerikaans ontbeten met een bagel, jus d'orange en koffie. We hadden gelukkig bruine brood deeg bagels zodat de vezelhuishouding een beetje op orde bleef.
Net na achten weer in de auto gestapt en richting van Bozeman op de Interstate 90 gereden om vervolgens in Cody aan te komen. Een ritje van ongeveer 650 Km langs de noord en oostgrens van Yellowstone.
.
De rit was wederom een groot genoegen om te doen. Nagenoeg direct al buiten Missoula werden we langs de weg al verwelkomt door de wilde grote grazers, drie mooie herten stonden langs de snelweg klaar om over te steken. Moet kunnen, het was geheel niet druk . Tot bij Butte hadden we al een stuk of twintig van die mooie dieren geteld. Sommigen met kalfjes (net Bambies). Net voor Bozeman was er de afslag Amsterdam / Manhatten. We waren even in verwarring, gelukkig bleken Barneveld en Ermelo er ook dicht bij te liggen net als Moscow. Waar immigranten wel niet goed voor zijn.
Na Bozeman heerlijk gegeten in een soort buitenpost in niemandsland.
Bij Billings moesten we de interstate af ( Jammer want daar mag je 65 of 75 rijden ). Binnendoor dan maar naar Jolet. (max 55) Wel een erg mooie weg door landelijk gebied. Deze weg was maar 20 mijl en in de stad/dorp Jolet mocht zelfs 25 gereden worden. Voor mij nog te snel, want zo'n prachtige authentieke wilde westen sfeer als daar was gecreeerd wil je niet te snel voorbij zijn. Na Jolet werd tot mijn verbazing weer een limiet van max 70 opgelegd (sneller dan grote delen van de interstate). Alleen in de paar stadjes moest worden afgeremd tot 25 M/h.
De laatste 80 mijl ging door een prarie die vlak langs het massief van Yellowstone lag. 50 mijl was asfalt langs een recht gespannen touwtje. prachtig maar weinig te sturen
In het voorbijgaan ook nog een ontmoeting gehad met een enorme witte uil (nog in winterdracht of een albino) die een volwassen Chipmunk te pakken had gekregen.
In Cody aangekomen bleek het een superleuk stadje te zijn geheel in het teken van de Buffalo Bill die hier gewoond/huisgehouden had.
Naast ons Motel was er "The Annual PowPow" een jaarlijkse bijeenkomst van de Indianen. Prachtig uitgedost met allerlei dansen en veel muziek,
Natuurlijk een uitgebreide markt met Indiaanse zelf gemaakte spullen.
(dat alles bij volle zonneschijn en 85 graden).
De dag besloten in Cody met een heerlijke maaltijd, Salade Lasange en Penne met scampies en kip. (kleine porties, maar het was weer teveel)
Morgen een rust(iger) dag. Waarschijnlijk blijven we in Cody om even energie bij te tanken.