Van meer naar oceaan (Van Tahoe naar Monterey

Vanmorgen lekker vroeg opgestaan. Om half acht aan het ontbijt van Bagels, uit de toaster, Yoghurt met graan en natuurlijk een bak koffie en en glas jus d'orange.
Alle spullen in drie koffers, een rugzak en een koelbox (die van de Lidl) en op weg. vanaf South Lake Tahoe naar Monterey.
Het wolkbreukenweer van de avond tevoren was nergens meer te zien, een prachtige zonnige dag met strak blauwe lucht en windstil. Zo mooi zelfs dat de heteluchtbalonnen vanaf pontons op het Lake Tahoe konden worden opgelaten. Om acht uur was het al een knappe 20 graden en met een tocht door de Sierra Nevada voor de boeg was dat een een mooie start. De bergweg was door wederom prachtig natuurlandschap omgeven met diverse mooie uitkijkjes en kleine en grote watervallen. geheel weer naar ons zin. Na een paar uur verlieten we het steeg de temperatuur spontaan van een aangename 76 graden naar 93. dit binnen 5 minuten. we kwamen duidelijk in een ander gebied. Het landschap was niet geheel groen meer, maar grasland was droog en geel. Tot voorkort zagen we de koeien nog verspreid over het land grazen, maar nu stonden ze in g roepsjes bij windmolens (waterpompen) en onder spaarzaam voorkomende bomen. Bij Eldorado waren we hard toe aan een pitstop en we kozen dit keer voor de Subway. Brood is perfect, maar de koffie kan niet tippen aan die van Starbucks. Overigens voor Amerikaanse begrippen was de koffie wel goed te noemen.
Een aantal mijl verder kondigde het einde van de bergen zich aan door een weidse uitblik over een groot plat gebied met aan de horizon de skyline van Sacramento. Het werd naar de laagvlakte toe wederom meteen een stuk warmer, de buitentemperatuur liep op tot 104 graden. Binnen hielden we een keurige 72 graden aan.
Duidelijk was dat Californië een wijnproducent was en veel heel veel sinaasappelplantage had naast allerlei andere zaken die nu ook hier als gezond eten worden gezien. Grappig is elke keer weer dat ook hier veel kassen zijn, overigens met een ander doel dan bij ons, vasthouden van vocht en de zon geen kans geven voor verbranding van het gewas.
Na een tocht van zoń 100 mijl door dit vruchtbare landbouwgebied, waar het alleen groen was als er gesproeid werd, komen we aan de stuwingsbergen bij de kust van Californië. Hier duidelijk minder landbouw en veeteelt, alleen maar geeldorre vlakten en berghellingen met knoestige kleine bomen. We vroegen ons al af hoe die irrigatie geregeld zou worden. Maar er zijn overal spaarbekkens. Onder andere bij de o'Niel dam het O'Niel spaarbekken, een mooi stuwmeer in de bergen waar vele watertjes op uit ( zouden moeten) komen. Echter de al genoemde grote droogte zorgt ervoor dat het spaarbekken, in oppervlakte zo groot als de stad Utrecht, weing aanwas van water meer heeft. Het niveau is de afgelopen 4 jaar met 20 meter gedaald en de boeren op de laagvlankte hebben nu een irrigatie licence nodig die slechts een aantal uren per dag vergunning tot sproeien.
Bij het spaarbekken was de temperatuur 104 graden. Nu gaat de route direct naar de kust, nog een 20 - 30 mijl te gaan.
Of het ermee te maken heeft maar net nadat we St.Andreas breuklijn overgegaan zijn daalde te temperatuur in rap tempo Binnen een 10 minuten kwam deze uit op slechts 78 graden. heftig vonden wij, maar wel te verklaren door de invloed van de Pacific koude golfstroom. Het werd nog kouder toen we in Monterey aankwamen, Een magere 63 graden, overigens een heerlijke temperatuur om wat rond te lopen.
Nadat de kamer was gevonden en de auto uitgelanden direct op pad naar de Fischermans Warf een gezellige bedoeling van merchandise en food stores. Ons hoofddoel was het Monterrey Aquarium, een mooie tentoonstelling van alles wat in, op en diep onder water gebeurde. Prachtige aquaria met kwallen, garnalen, sardines, haaien, zeebaarsen, en veel ander gespuis wat ik onder water liever niet tegen zou komen. Prachtige kleuren en erg mooi aangelegd en ingericht. Geheel on-Amerikaans heel natuurlijk zonder enige vorm van opsmuk. We hebben daar een aantal heel genoegelijke uren doorgebracht.
Nadat we na zessen het pand werden uitgezet. eens wat rondgewandeld over de werf, uitzichten genieten, loverspoint bezocht, en een mooie Seafood restaurant gevonden. Wil had voor de st jacobsschelpen gekozen, prachtig bord opgemaakt met perfect geserveerde zeevruchten. Zelf een mooie zalmfile gekozen. Ook deze werd op europesche wijze geserveerd en gepresenteerd (geen mayo, ketjup of patatten) met verse groente. Een aanrader.
Na afloop toch even een bakje doen en via de telefoon wilde ik kijken waar hier nou weer Starbucks kon zitten. Tot mijn verbazing werd ik automatisch ingelogged op het Starbucks wifi netwerk. Dus ver kon het niet zijn. Vertelde dit tegen Wil en ze schoof van het lachen bijna onder tafel, want aan de overkant prijkte keurig het welbekende logo.
Morgen gaan we via de kustweg naar het zuiden en halverwege in Paso Robles in een mooi motel overnachten.
Het was wederom een mooie dag.