Yellowstone National Park Dag 2

Vandaag maandag is het plan om via de Noord West ingang Yellowstone park in te gaan, Niet de korste weg, er moet eerst ca. 200 km voor gereden worden via een heel bijzonder mooie route, De Chief Joseph Highway. De weg is anders dan de naam doet vermoeden, niet een snelweg maar een soort binnenweg over de mooiste passen, haarspeldbochten, langs en door canyons met een groot hoogteverschil. Vroeg vertrokken waren we rond half 11 bij de noordwest ingang, Vanaf dat punt de ene na de andere mooie verrassing. Rustig rijdend (je mag op veel plaatsten ook niet harder dan 25 Mph, kwamen we in een compleet andere omgeving dan de dag tevoren, Dichte bossen en bergen met scherpe pieken, duidelijk nog geen tijd gehad voor erosie. Na het eerste stuk reden we een breed groen dal in doorkruist met een rivier, de Lamar river, en heel veel kleine snelstromende beekjes. In de verte zagen we naar we dachte een gebiedje met veel struiken. Echter dichterbij gekomen bleken dat grote kudden grazende bisons te zijn met een groot aantal kalveren. Prachtig gezicht, we hadden het gevoel van "mazzel" . Mooie namen van de meertjes als "Lost Lake, Floating Island Lake en Phantom Lake. Na deze bisonkudde dachten we zo dat hebben we toch maar mooi gezien, volgde de ene na de andere kudde bisons. Ook ander wild als Elk (groot soort Edelhert), gaffel antilope, en naar ik denk een bruine beer tussen de kudde. Grappig vond ik dat men zich stond te vergapen aan een groepje zwanen. Iets dat voor ons heel gewoon is in het poldergebied, maar daarentegen zounden we in de polder weer vreemd opkijken van een bison.
De ene na het andere mooie landschap troffen we op onze weg aan. De weg door het dal, diel gauw zo'n 60 km lang, was bijna ten einde toen we op een veertig meter van de weg twee Bighorn schapen spotten, het reisboek gaf aan dat deze dieren niet veel voorkomen en zich niet vaak lieten zien. Ik had dan ook niet gerekend dat we deze forse dieren zouden kunnen zien (net als wolven erg schuw) Toch een paar mooie foto's van kunnen nemen. Na deze ervaringen waren we hard toe aan een rustpunt en een lekkere lunch. In tegenstelling tot de rest van Amerika waar je zowat op elk kruispunt wel een Wendy's, MacDonalds, Subway, noem de eettent maar op, tegenkomt, is het in Yellowstone " gelukkig" heel beperkt. op een oppervlakte van 3/4 Nederland slechts ongeveer 20 plaatsen. Met een jaarlijks bezoekersaantal van meer dan 3 miljoen mensen, zijn dat dan ook geoliede machines. We hoefden slechts 15 minuten te wachten op een mooi plekje in een restaurant. De kaart naast lokale gerechten, bison-, antilope-vlees ook kip en van het varken. We hadden beiden 1/4 sparerib (een kinderportie) met wat groenten. Prima klaargemaakt en heerlijk mals.
Na de lunch weer in de auto gestapt en richting zij gereden weer door een adembenemend landschap van een afwissing van ruige hoge bergen en groen dalen (met heel veel al beschreven wild) . Volgende stop was Towerfall, een mooie bulderende waterval die helaas wat achter bomen schuil ging, maar zeker indrukwekkend en luid. Wederom me verbaasd over de tsunami van Aziatische mensen die in rap tempo het pad af snelwandelden snel fotos namen aldan niet met een selfie stick, even tegen hun buur zeggen (ik vermoed) "zo thuis zien we wel wat het was" en weer in rap tempo terug naar de bus.
Na van Towerfall genoten te hebben op naar het volgende punt .
Een mooie gravel zijweg trok mijn aandacht, niemand ging erheen en toch stond er een bordje met max 25 Mph, De weg ingereden bleek dit de bergweg (bergpad) te zijn naam Mount Washburn. Spannend als er en tegenligger kwam met net zo'n vette aotombiel als wij nu rijden, want geen vangrail, stijl, gravel en gapende diepte naast de weg. Op de parking aangekomen op 8776 foot hoogte (reken even uit hoe hoog dat is) zijn we verder gaan wandelen richting top. Na een goede anderhalve kilometer een een 650 foot erbij, met de top nog veel hoger en verder hebben we bsloten dat het even mooi genoeg was. We wilden nog twee punten zien vandaag. Door het gedane huiswerk wist ik dat de bloeitijd in Yellowstone slechts kort is, Van begin juni (als de seeuw gesmolten is) tot begin juli want dan wordt het heel droog en warm. Deze bloei was van dicht bij goed te zien op de wandeling een veelheid aan kleuren en soorten prachtig.
Na de bergwandeling staan de Lower en Upper Falls op ons verlanglijstje, slechts een stukje verder (och maar 40 km).
Na met veel mazzel een mooi parkeerplekje te hebben gekregen vlak naast de ingang van het pad, moesten we toch even slikken. Over een afstand van 3/8 mijl was een verval van meer dan 600 foot, even rekenen over een afstand van 600 metergaat het pad (geen trappen) ongeveer 200 meter naar beneden. Dat is de Domtoren twee keer zonder een trap. Het donderende geraas van de waterval maakte ons wel nieuwsgierig, dus de stoute wandelschoen maar weer aangetrokken. Het pad ernaar toe en het uitzicht op de stroomversnelling en de naar beneden donderende waterval was fantastisch. Met het mooie zonnetje was onder aan de waterval een prachtige regenboog gevormd. Gelukkig is de videocamera ook mee want dit schouspel is slechts gedeeltelijk op foto vast te leggen. Een film geeft de werkelijk immense omvang van de kracht, hoeveeheid water en geluid beter weer.
Tot onze eigen verbazing was de weg naar boven redelijk te doen, met voldoende rustmomenten kwamen we wel niet geheel fris en fruitig boven maar zeker niet uitgeput. Op naar de Upper Falls, zo.n vijf autominuten rijden. Hier was het aanmerkelijk rustiger maar de waterval zeker zo imposant. Met wederom laag in de canyon een mooie waterval.
Ondertussen was het ron een tijd gekomen dat we richting Cody moeten gaan, een rit van nog 160 km. Onderweg in de buurt van het Hayden lake naast de Yellowstone River was een opeenhoping van mensen en auto's. Ook waren er een aantal Park Rangers actief dus er moest wel wat te zien zijn. Naast de Yellowstone River twee bruine beren. wederom een cadeautje voor ons. Op de terugreis bij een dagcamping nog een poosje rustig gezeten en het bezoek van twee bisons op een goede tweehonderd meter gezien. Een dag om nooit te vergeten.
Net als gisteren geen zin meer om uit te gaan eten en rustig in het Hotel lekker in bad en slapen. Morgen zien we verder.