Onweer, Regen en overstromingen maar ook mooi weer

Vandaag kunnen we toch op stap.Na een zakelijke meeting bleef er tijd over om naar Mount Rushmore te gaan. Een omgevingskaart van het hotel gaf een aantal mooie routes aan. Een van de routes gaat door het CusterState Park, een project om de Black mountains en de Black Hills te beschermen en de oorspronkelijkelijk natuurlijke omgeving in stand te houden. Op de rit de tweede goede daad van de dag gedaan, een Mule Deer het leven gered. Het koste een paar micrometer van de remschijven, maar een beest van die omvang wil je niet op de motorkap hebben. Net buiten het park, zowiezo een heel mooie omgeving, werden we verrast door een roedel gaffel antilopes, rustig grazend in het veld zo'n 50 meter van de weg. Bij de intree van het park werden we op bijzonder hartelijke manier ontvangen en kregen uitleg over alleswat we konden zien en hoe we dit het beste konden aanpakken. (zelfs een veronderschuldiging voor een naderende onweersbui). Over een voor Amerikaanse gegrippen smalle weg (net breed genoeg voor twee SUV-s) konden we na elke bocht weer een mooi nieuw plaatje zien. Na een bergpas in een dal te zijn beland, zagen we een prachtig hert. Even stopen voor een foto werd lang stoppen voor een fotoshoot want het beest had een jong bij zich dat zo model had kunnen staan voor Disneys Bambi.
Enigzins schichtig huppelden ze rustig door het hoge gras. om vervolgens na een minuut of tien plotseling de bossen op de berg in te gaan. Toen pas viel on gescheeuw op, dat kon niet van vogels zijn. Het bleek afkomstig te zijn van Prairie Dogs, een forse uitgevallen marmot. Hier gold ook weer wat je niet verwacht zie je ook vaak niet, maar nu bleek de hele vlakte vol met holen van deze diertjes. Deze holen waren kleine zandheuveltjes die meteen als uitkijkpost werden gebruikt. Met dat geschreeuw werden hun soortgenoten gewaarschuwd voor gevaar (ons dus, maar ze waren nieuwsgierig genoeg om te blijven zitten. (fotogenieke beestjes) Nadat ze aan ons waren gewend, het geschreeuw hield op, kwamen ook de jonge Prairie dogs uit het hol. En ja het genieten daarvan kost tijd.
een 30 mijl verder (in NL zou je ondertussen van het park de hoge veluwe al thuis zijn :) ) en veel verschillende vogelsoorten gespot te hebben naast een enkele solitaire bison bull moesten we stoppen. Een kudde van ongeveer 300 bisons had ons weer uitgekozen om te laten zien hoe een oversteek eruit ziet. Op z'n elfendertigs stapte de leider de weg op gevolgd door zijn harem en nageslacht. Sommigen gingen zelfs even in het zand liggen rollen of lieten de kalveren rustig drinken. Ze trokken zich totaal niets aan van de veroorzaakte file van 15-20 auto's. Na een minuut of 20 stapte de laatste bison de weg op en keek terloops tussen de auto's gezellig even naar binnen .
Na een broodnodige maaltijd in een uitspanning " Elk Haven" barste de onweersbui los. Heftig en heel veel regen. De afgelopen nacht was er al 6inch gevallen (1 inch=2,5cm) dus een goede 15 cm, voor Nederlandse begrippen 150 mm in een nacht. Er waren dus ook overal overstromingen.
De regen die nu voel was ook niet weinig, maar naast onweer en heftige regen was de wind flink aagewakkerd, bovenop een van de bergen was dat even geen pretje, maar wel een ervaring die je niet gauw vergeet.

Uiteindelijk komen we bij Mount Rushmore aan. Er is weer een hele heisa (echt Amerikaans patriotisme) omheen. Maar keurig geregeld. Je rijd het terrein op, betaald een parkeerkaart geldig voor een heel jaar en parkeert in een volwassen parkeergarage, Hier passen drie fiat punto's over dwars in een parkeervak, dus ruimte zat voor grote bakken.
Na een wandeling van drie minuten ben je op het Mount Rushmore Memorial Center. Helaas nog met wat regen, maar gelukkig is de berg niet meer in de wolken, hetgeen tot een uur daarvoor wel het geval was. Indruk wekkend om die uitgehouwen koppen nu in het echt te zien. Voor de meeste Amerikanen is het een soort bedevaardsoort.
Ondertussen toch weer tijd om het hotel op te zoeken. De terugweg zou gaan door het Custer Park westzijde.
De route over Needles (ik las eerst Needless) highway voerde over een weg door de black mountains. De naam was goed gekozen want de rotsformaties waren hier grote rechtopstaande naalden ( super menhirs voor de Astriks en Obeliks liefhebbers) Erg mooie weg met heel veel haarspeldbochten en kleine tunnels, In een van die kleine tunnels stuurde een tourincar op centimeters speling en veroorzaakte keurig een opstopping. Ook hier was er weer humor. stukje bij beetje kwam de bus door de tunnel en de wachtenden waren uitgestapt, waarschijniijk om het verongelukken van de bus te zien. Echter vlak voor het einde van de tunnel pakte de al op leeftijd zijnde chauffeur een a4-tje met de tekst " Student Driver" het was naar bleek een georganiseerde busreis over deze Needles Highway en de man wist wat hij deed. Overigens kreeg hij een staande ovatie.
Na een stop met mooi uitzicht en een krioelende massa Chipmunks (Knabbel en Babbels) Op weg naar het Hotel en het diner. Vlak voor de aansluiting met de snelweg naar Hot Springs werden we terug gestuurd, de rivier was overstroomd en de weg was ondergelopen Beaver Creek was Beaver River geworden.
Na een omweg van 45 minuten keurig aangekomen in het hotel.
Was weer een mooie dag. Morgen tweede deel van de meeting en op naar Rock Springs Wyoming, op weg richting Lake Tahoe, CA.