Rit langs de Pacific Ocean
Door: hoogers8
Blijf op de hoogte en volg Dirk en Wil
28 Juli 2010 | Verenigde Staten, Pescadero
California moet bezuinigen, elke ambtenaar moet verplicht drie dagen per maand op eigen kosten verlof nemen lazen we zojuist op de Nederlandse teletekst. Hier kan ik met wel wat bij voorstellen. Eén op de drie grote reclameborden heeft een privé oppasser in de vorm van een agent met bijpassende auto, voor als je even niet stopt bij een stopbord of zo. Elke 4 minuten wordt je op de freeway ingehaald door een grote zwarte wagen met wit dak en witte voordeuren. Ze moeten wel een enorm aantal van deze jongens en meisjes hebben die elk een eigen dikke benzine slurpende auto. Kan wel wat minder want niemand maakt meer een overtreding dus daarop zijn ook geen inkomsten meer te verzinnen.
Bij 20 graden en zon vandaag een mooie rit naar het zuiden deels over de illustere CA-1, Highway 1 south. Vanuit Pescadero komen eerst langs een strand waar rasechte surfers de golven trotseren. Velen proberen het slechts weinigen halen het strand.
In Santa Cruz gaat de CA-1 van de kust weg, dus wij nemen de route door Santa Crus waar we op de boulevard een prachtig zicht hebben op een Natural Bridge, deze keer door zee gemaakt en niet door de rivieren. Na Santa Cruz gaan we door gebieden met artisjokken velden waar honderden naar ons idee Mexicaanse arbeiders diep voorover gebogen in lange rijen hun werk doen. Vroeger stonden er slavendrijvers bij maar de vooruitgang heeft hier ook toegeslagen. Per groep van zo’n 50 werkers zijn er 3 Dixies (toiletten) en tien plastic tuinstoelen. De rugzakken van de werkers hangen keurig aan de Dixies (snuif).
Ook rijden we natuurlijk de San Andreas road waarnaast volgens de boekjes de werledbekende kloof van uit elkaar gaande aardlagen regelmatig tot opschudding geleid heeft.
Ook echte duinen kennen ze hier, Sand City heeft ze en met mooie witte stranden.
Na enige tijd komen we aan bij Monterey het einddoel van de rit. Langs de boulevard van Monterey is er een gezellige drukte van een mengeling van toerisme en locale activiteiten. Opvallend zijn de mooie uitgestrekte Kelb-velden in de baai van Monterey .
Het mooie van de Monterey Bay is dat de natuur hier dicht bij komt. Een grote groep zeehonden ligt hier op elke beschikbare rots te zonnen. Alleen verstoorde hun rust de jonkies die de ouderen aan het dollen zijn. Dit leverde een prachtig schouwspel op. Soms brommen de ouderen een beetje waarvan alleen de pelikanen en aalscholvers schrikken. Soms worden klapjes uitgedeeld met de staart, wat ook weer de nodige hilariteit opleverde.
Dirk Jan heeft zich ook hier als klimmer van rotsen en kliffen getoond. Wil was minder fortuinlijk, ze gleed als in slow motion voorzichtig op haar achterste. Gelukkig niets bezeerd, maar wel was duidelijk waarom de waarschuwings borden overal waren neergezet.
Na een langdurig bezoek aan de Moterey Bay gaan we weer terug naar de campground. Echter niet nadat we iets noordelijker een bezoek aan de markante vuurtoren hebben gebracht en Elsbeth en Dirk Jan op het strand een tijd met frisbie gooien bezig zijn geweest. Elsbeth had aangekondigd ook even haar tenen in het water te willen houden om de temperatuur van het water te controleren. Helaas voor haar en gelukkig voor ons heeft ze dit niet kunnen doen. Er lag namelijk een hele rij grote zeehonden, het gebied hier is bekend om de zeeolifanten, op de kustlijn. Ze durfde niet tussen deze gigantjes door naar het water. Maar goed ook want ze kunnen wel eens wat nurks reageren.
Morgen gaan we naar San Fransico. Ook morgen is de laatste werkdag van mijn collega Fred Overvliet. Als ik op tij wakker ben ga ik hem even bellen.
Bij 20 graden en zon vandaag een mooie rit naar het zuiden deels over de illustere CA-1, Highway 1 south. Vanuit Pescadero komen eerst langs een strand waar rasechte surfers de golven trotseren. Velen proberen het slechts weinigen halen het strand.
In Santa Cruz gaat de CA-1 van de kust weg, dus wij nemen de route door Santa Crus waar we op de boulevard een prachtig zicht hebben op een Natural Bridge, deze keer door zee gemaakt en niet door de rivieren. Na Santa Cruz gaan we door gebieden met artisjokken velden waar honderden naar ons idee Mexicaanse arbeiders diep voorover gebogen in lange rijen hun werk doen. Vroeger stonden er slavendrijvers bij maar de vooruitgang heeft hier ook toegeslagen. Per groep van zo’n 50 werkers zijn er 3 Dixies (toiletten) en tien plastic tuinstoelen. De rugzakken van de werkers hangen keurig aan de Dixies (snuif).
Ook rijden we natuurlijk de San Andreas road waarnaast volgens de boekjes de werledbekende kloof van uit elkaar gaande aardlagen regelmatig tot opschudding geleid heeft.
Ook echte duinen kennen ze hier, Sand City heeft ze en met mooie witte stranden.
Na enige tijd komen we aan bij Monterey het einddoel van de rit. Langs de boulevard van Monterey is er een gezellige drukte van een mengeling van toerisme en locale activiteiten. Opvallend zijn de mooie uitgestrekte Kelb-velden in de baai van Monterey .
Het mooie van de Monterey Bay is dat de natuur hier dicht bij komt. Een grote groep zeehonden ligt hier op elke beschikbare rots te zonnen. Alleen verstoorde hun rust de jonkies die de ouderen aan het dollen zijn. Dit leverde een prachtig schouwspel op. Soms brommen de ouderen een beetje waarvan alleen de pelikanen en aalscholvers schrikken. Soms worden klapjes uitgedeeld met de staart, wat ook weer de nodige hilariteit opleverde.
Dirk Jan heeft zich ook hier als klimmer van rotsen en kliffen getoond. Wil was minder fortuinlijk, ze gleed als in slow motion voorzichtig op haar achterste. Gelukkig niets bezeerd, maar wel was duidelijk waarom de waarschuwings borden overal waren neergezet.
Na een langdurig bezoek aan de Moterey Bay gaan we weer terug naar de campground. Echter niet nadat we iets noordelijker een bezoek aan de markante vuurtoren hebben gebracht en Elsbeth en Dirk Jan op het strand een tijd met frisbie gooien bezig zijn geweest. Elsbeth had aangekondigd ook even haar tenen in het water te willen houden om de temperatuur van het water te controleren. Helaas voor haar en gelukkig voor ons heeft ze dit niet kunnen doen. Er lag namelijk een hele rij grote zeehonden, het gebied hier is bekend om de zeeolifanten, op de kustlijn. Ze durfde niet tussen deze gigantjes door naar het water. Maar goed ook want ze kunnen wel eens wat nurks reageren.
Morgen gaan we naar San Fransico. Ook morgen is de laatste werkdag van mijn collega Fred Overvliet. Als ik op tij wakker ben ga ik hem even bellen.
-
29 Juli 2010 - 19:55
Wil:
ook vandaag weer jullie reisverslag gelezen en de foto's bewonderd. Heeft Wil no een rode kool gefokt? (auauaaw)
groetjes! -
30 Juli 2010 - 20:38
Arend En Gilda:
Mooie foto's, bijzonder hoor.
Goede terugreis gewenst en is het verstandig dat Arend een aanhangwagen mee brengt?
Doei, doei. -
31 Juli 2010 - 18:20
Evi:
't Is een boekwerk geworden, jullie verhalen.Kom gezond terug en een goede reis gewenst.
Vandaag heeft Donna zich toch nog even laten zien, is mauwerig, duidelijk toe aan jullie aandacht en aanhalen. Had gisteren de brokjescontainer omgegooid, maar is niet verhongerd, hoor. Liefs van Evi. -
01 Augustus 2010 - 13:57
Harry:
van de hele reis veel foto's mij bekende mooie plekjes gezien.
ik ben benieuwd of je nog een grote zwarte kraai voor me meegebracht heb
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
