San Francisco dag 2

Beladen met veel voorinformatie gaan we 's morgens vroeg weer op weg naar San Francisco. Het ontbijt wordt tijdens de rit door Elsbeth en Dirk Jan in de keuken en bij de dinette klaar gemaakt. Het is een bewolkt aan de kust maar we zien dat een kilometer landinwaards de zon blij en vrij door de wolken kan schijnen. Hopelijk gaat dat ook gelden voor San Francisco. We hebben geleerd van internet dat er voor het parkeren van een RV plaats moet zijn aan de Embargadero, de weg die langs de oude havens en loodsen voert. Pier 17, inderdaad elke loods heeft een nummer met uit het Nederlands de term Pier. Elsbeth en Wil gaan samen een parking ticket halen bij een automaat. Eigenlijk zou er een mannetje moeten zitten volgens de internet-informatie, maar het mannetje is weggeautomaat :). Door het ontbreken van dat mannetje moesten we zelf een plekje zoeken. Gelukkig is Pier 17 niet al te ver lopen van Pier 39 waar we eerst maar een heen willen. Pier 39 is een soort Batavia stad-achtige outlet winkel gedoe, maar met veel meer leuk vertier en voor ook anderen dan winkelende touristen. Op internet hadden we al gezien dat er verschillende interessante combinatie attracties te boeken waren. Wij hebben gekozen voor het zee aquarium en een rondvaart door de San Francisco Bay. Het zee aquarium is zeker aan te bevelen. In de ruimte met prachtige grote aquaria met de in de baai voorkomende kleine vissen, werd ook door middel van video een aantal aspecten van het zeeleven belicht. Waarom komen er witte haaien voor en waarom zijn de zeehonden, zeeleeuwen en zeeolifanten hier zo talrijk. Het voorkomen van kuddes Orca's en verschillende soorten walvissen. Wat is Kelb en hoe groeit het. Allemaal zaken die voor ons een beetje bekend zijn maar hier werden de puntjes op de I gezet. Na deze ruimte wordt je door een Ocean-ranger meegenomen in een lift waar op een ander niveau je je gaat wanen als bezoeker onder water in een grote glazen tube. Alle zeebewoners van de baai zijn hier voor zover mogelijk levend aanwezig en te bewonderen. Prachtig zoals deze aquarium ervaring is opgezet. met open monden hebben we alle beesten en planten bewonderd. dit regelamig omschoold door een paar honderd sardientjes die keurig in een kring om ons heen zwommen. Tussen enorme zeesterren, haring, zeebaars, zalm, tijgerhaai, pijlstaartrog zijn er ook vissen die qua uiterlijk soms uitzonderlijk/afstotelijk waren. Na deze mooie ervaring hebben we weer -----trek gekregen. In het leuke winkelgebied op houten plankkiers en ouderwets aandoende huizen was ook een Starbucks (lekkere koffie) waar in de etalage verse wafels werden gemaakt. Wil, Elsbeth en Dirk Jan waren hiervoor te porren en gingen aansluiten in de wachtrij. Het wachten was de moeite waard, smullen was het.
We hadden vanaf de Fischerman's warf een mooi uitzicht op het in zon overgoten Alcatraz en de in mist gehulde Golden Gate Bridge. Een praatje met een winkelier maakte me duidelijk dat de brug deze dag niet uit de mist zou komen en dat de beste tijd om de rondvaart te maken rond half twee was. Na drie uur 's middags is de kans groot dat de mist weer dichter zou worden. Met dit advies en nog een uur wachten te gaan zijn we op zoek gegaan naar de kade waar de rondvaarten vertrokken en met een beetje geluk weer aankwamen. Bankjes en zon bij de kade brachten Wil en mij op het idee hier eens even te gaan zitten genieten van de omgeving, mensen en gezellige drukte. Elsbeth en Dirk Jan zijn wat ongeduriger. Elsbeth had uitgezocht dat er voor $13 per persoon je gebruik kon maken van bus, metro, historische tram en heel belangrijk "The Cable Car". Het laatste is wel het meest beroemde stuk openbaar vervoer in San Francisco. Er moesten echter wel kaartjes gekocht worden en dat konden Elsbeth en Dirk Jan in de tussentijd wel doen. Mooi op tijd kwamen ze weer terug met nog 5 minuten te gaan voor het aan boord gaan van de rondvaartboot. Als goede zeelui zijn we direct naar het juiste dek gegaan waar we volgens ons het best alle bezienswaardigheden kunnen volgen. Mooie plaatsen op een bank met goed uitzicht. Na een uitgebreide brieving over de voorwaarden, waarschuwingen en andere zaken die Amerikanen nodig vinden te zeggen om zich vrij te pleiten van eventualiteiten (overstekende edelherten waren er dit keer niet bij :)), konden we uitvaren. Door de stevige stroming in de baai, hierdoor was geen ontsnappen mogelijk van Alcatraz, werd meteen vol gas gegeven richting de Golden Gate Bridge. Mooi uitzicht vanaf het water kregen we op San Francisco, de oude en moderne skyline was indrukwekkend. De stijle rechte straten met platte kluispunten zijn mooi te zien. Ook de heuvels met de daaroverheen rollende wolken die minsten 200 dagen per jaar langs de kop van de baai de zon tegenhouden zijn mooi te zien.
Het onder de brug doorvaren was een bijzondere ervaring. Een brug met zoveel bekendheid en historie waar je de ene dag overheen rijd en de volgende dag 100 meter lager onder door vaart. Dit onder de brug gaan was samen met een helicopter rondvlucht, die als special een onderdoortje te zien gaf.

Net onder de brug door werd de stoming en de golfslag direct meer onstuimig. de invloed van de Pacific was hier wel degelijk aanwezig. Na een 180 graden draai voeren we wederom onder de brug door nu met de neus naar Alcatraz, het eigelijk verdrietige eiland waar zoveel mannen na een niet volgens de wet juiste daad hun tijd moesten doorbrengen. Gedeeltelijk vervallen gebouwen van oude gevangenissen, werkgebouwen en luchtplaatsen maakten het eiland nog meer sinister dan het uit de verhalen al was. Grote borden gaven aan dat het een justiele inrichting was waar stoute mannen werden afgezonderd van de burgermaatschappij. Hierbij werd trots aangegeven dat het eiland zo'n goede gevangenis was dat er in alle jaren nooit een gevangene levend was ontsnapt.
Terug aan wal zijn we direct op zoek gegaan naar de grootste wens van Elsbeth, de Cable Car. Na een korte busreis een stukje de heuvel op komen we in een straat waar ontegenzeggelijk de Cable Car langs moet komen. Als geroutineerde Cable Car touristen steken we bij het bordje van de halteplaats, een meter of dertig boven het kruispunt, onze hand op om mee te mogen met de Cable Car. Wij dachten helaas hij rijd door. Maar we werden vanaf de kruising geroepen dat we op moesten schiten aan boord te gaan. Zo geroutineerd waren we dus niet want alleen op de vlakke kruisingen stopt de cable Car om passagiers op te pikken. Dus alle verkeer werd op deze manier tot stoppen gewongen, veroorzaakt door -----de hoogersjes----:), kicken. Met de Cable Car bergafwaarts tot het eindpunt. Hier wilden we eigenlijk helemaal naar boven tot het eindpunt. Dat betekende wachten, maar wel leuk wachten. de Cable Car werd namelijk op een draaischijf op de hand gedraait en vervolgens weer met een nieuwe lading passgiers gelanceerd. Gelukkig was op de hoek een Starbucks die hun nieuwe product Ice coffe in veel verschillende smaken en ook icetea van wilde vruchten verkochten. Elsbeth en Dirk Jan wisten wel wat drinken te regelen. Net na Elsbeth haar laatste slok konden we de Cable Car in. Prachtig oud voertuig zonder motor met alleen een paar handles als bediening van voortbewegen en rem. De rem was elementair, je zet gewoon een zwaar stuk metaal tussen de wielen op het spoor en het appartaat staat snel stil. De rit naar boven was een belevenis, regelmatig werden kruispunten stilgezet. Nieuwe passagiers sprongen op het achterbalkonnetje of gaan op de treeplanken staan waarbij men zich goed moet vasthouden. Het gebeurt dus allemaal ook in het echt en niet alleen maar voor de films die we gezien hebben. Het eindpunt, heuvel op en heuvel af, gaf een minstens één uur wachten te zien zodat we maar een alternatief vervoermiddel gingen zoeken. De Metro, deze bracht ons in een paar minuten naar de Embargado. Hier hadden we met de Cable Car zeker drie kwartier over gedaan. Langs de Embargado was een klein marktje voor sierraden, kleding en snuisterijtjes. Elsbeth had direct een stand in het oog met kleiding die helemaal te hoppie was voor haar. Handgeverfde shirts en vesten in vrolijke hippie kleuren. Ze kreeg Wil zover het een en ander aan te schaffen en Wil schafte zelf ook maar zo'n leuke fris gekleurd vest aan.
Met de tram naar Pier 17 en wat voor een tram, eentje uit 1950.
De RV stond geheel en onaangedaan op ons te wachten. Net als een lange rij auto in de richting die wij ook terug wilden nemen. In plaats van wachten is een ritje door oud San Francisco misschien ook wel leuk. Uiteindelijk kwamen we bij het soort straten waar een Cable Car met veel moeite naar boven boemelde. Kunnen wij dit ook? Niet geprobeerd zou een eeuwig vraagteken blijven dus maar een rustig hellinkje genomen (12%), geen probleem dus de volgende maar (15%), Dit was het punt dat Wil zich afvroeg "vind ik dit wel leuk" echter deze zin was niet uitgesproken dus de 17% helling werd genomen en vervolgens met redelijk hoog benzine verbruik de twee 20% hellingen. Ik vond het kicken, Wil was wat nerveus geworden. Ik kon me er wel wat bij voorstellen. Stilstaand op de horizontale kruising zag je door Cabover(slaapcabine boven de bestuurder) slechts 20 meter van de steil naar bovengaande straat:). Alles is goed gegaan, ook de 20% en 15% helling naar beneden. Na een mooie rit terug naar Pescadero hebben een laatste diner genoten in het restaurant op de Campground. Dirk Jan en Wil genoten van een mooie zalmmoot en Elsbeth en ik hadden een stukje rundvlees van 600 gram medium gegrilled. Elsbeth was eerder klaar met het schoon opmaken van haar vlees en groenten, echter wel wat later dan Wil en Dirk Jan. We spraken af de volgende morgen weer vroeg op te staan want alles moest worden ingepakt en schoongemaakt om rond 10 uur de RV weer in Oakland in te leveren. Morgen vliegen we 9 tijdzones terug naar Nederland.