Las Vegas of Sodom en Gomorra

Hoera, Dirk jan is jarig, 18 is hij nu en als grote cadeau heeft hij uitgekozen dat wij niet voor hem zouden zingen :).
Het afscheid van de aangename campground in Glendale Utah was er een van hier wil ik nog wel eens komen. Rust en no-nonsens sprak ons erg aan.
Op naar Las Vegas, een verrassing voor Dirk Jan waar hij even geen goed raad mee wist :). Via de Highway 89 south naar Kanab, een stadje met een duidelijke regiofunctie, veel winkels en veel uitgaansgelegenheden op de grens van Utah en Arizona. 10 mijl zuid van Kanab gaan we de weg richting Huricane. Een weg van 60 mijl rechttoe recht aan keurig aangelegd en vlak asfalt. Deze weg gaat door het Indian Reservation Mohave en Mohave Desert. Dit is meteen de eerste woestijn die we doorkruisen. Via toch wat grotere plaatsen waarbij Founded 1985 en Founded 1993 stond (raar zulke jonge plaatsen in zo’n oud gebied) komen we bij Huricane. Vandaar gaat de weg via het dal van de Virgin River (hé die kennen we van Zion National Park) langs resten van caldera’s en complete vulkanen die tot meer dan 10.000 voet boven ons oprijzen. Het dal van de Virgin River wordt erg smal en de Interstate 15 en de rivier persen zich daarbij door een smalle kloof. De volgende woestijn dient zich aan de Moapa desert dit is het begin van een 171 mijl lange tocht door twee woestijnen. Voordat we ons daarin begeven moet een restroom worden gevonden voor de dames en natuurlijk in een nederzetting in de Moapa desert is daar ook een cluster van McDonalds, KFC, Denny’s en Subway. Mooi, kan de inwendige mens ook weer worden bijgevuld. De liter cola wordt in de houder geplaatst zodat geen gebrek aan vocht hoeft op te treden de-hydratie is hier het grootste probleem. De temperatuur loopt reeds om 10 uur op naar 38 graden. Na een lange tocht over een bijna even lange rechte insterstate, je moet je voorstellen van Groningen naar Roermond één lange rechte strook asfalt, zien we Las Vegas aan de horizon. Een skyline die we tot nu toe alleen van TV en plaatjes kennen. Vanwege Dirk Jan zijn verjaardag worden we door zo’n 10 F-15 toestellen in formatie verwelkomd. Na enig gedoe over het juiste adres van de KOA campground blijkt deze te liggen vlak achter het Casino Circus Circus aan de Circus Circus Boulevard. Dit is pal bij Las Vegas Boulevard, de strip dus. Direct stroom en water aangesloten. Airco aangezet, temperatuur was opgelopen naar 42 graden. Water was warm zo’n 37 graden dus maar even laten doorlopen om het koel te maken. Niet bleef warm. Eerst maar twee uurtjes zwembad en dan naar de strip.
Circus Circus is een Casino dat de ouders laat gokken terwijl de kinderen van beneden de 21 zich kunnen vermaken in een enorme gekoeld gebouw met een grote rollercoaster een wildwaterbaan en veel andere maagkerende attracties. Hier hebben Elsbeth en Dirk Jan zich heerlijk kunnen vermaken. Een echt cadeau vond Dirk Jan. Het is nu tijd om de strip te gaan verkennen. We hadden uitgevonden dat voor een paar dollar een 24-uurs buskaart was te verkrijgen die het recht op busdiensten langs de strip gaf. Als echte Hollanders hebben we lekker boven in de bus gezeten en ons langs de strip laten rijden. De koelte in de bus was zeer aangenaam. Je kon over de mensenhoofden lopen zagen we vanaf onze hoge positie. We hadden op de strip twee gelegenheden uitgezocht die we wilden bezoeken. Het Outlaw Steakhouse en The Venitian.
De rondrit over de strip was erg imposant zoals, Riviera, Treasure Island, NewYork NewYork, The Mandela, Ceasars palace, The Flamingo (hiermee is alles in Las Vegas onder besturing van de maffia begonnen) Circus Circus en natuurlijk The Venetian. Eén van de Outlaw Steakhouses was vlak naast The Ventian. Deze was verkozen om door ons met een bezoek vereerd te worden. Naar binnen gegaan diende zich de vraag aan “waar kunnen we eten”. Eén en al Slotmachines BlackJack tafels etc. met soms geheel in tunnelvisie verkerende personen. Gelukkig wist Elsbeth in een gangetje de trap te vinden naar het eethuis, gokken is primair in de feeststad Las Vegas. Na de bestelling van drie Outlaw special steaks en een chicken pastranie met veel cola en ijs erbij was het smullen geblazen.
Het bezoek aan The Venitian was wat onwennig, Wil en de kinderen hadden zich hierop niet ingelezen en wisten alleen uit verhalen dat het mooi moest zijn. Van buiten is het inderdaad een juweeltje. Veel herkenbare Venetiaanse bouwwerken , beelden en fontijnen waren op het voorplein terug te vinden. Mooi is ook dat het halve plein uit water bestond waarin Gondels met Gondeliers i n rondvoeren. Sommigen luidkeels zingend en niet eens onverdienstelijk ook.
Binnengekomen waan je je in een vliegveld vertrekhal. Winkels winkels winkels, leuk om te zien maar niet wat de anderen verwachten. Ze wilden alweer vertrekken, gelukkig konden ze met voorzichtige aanwijzingen ertoe worden gebracht een gang in te gaan die na een bocht de volledige illusie gaf van een Venetiaans steegje met een wolkemhemel die 24 uur van de dag een overdag sfeer creëerde prachtig mooi. Het ultimum kwam echter nog bij het bezoeken van het grote plein. Hier was de illusie van ruimte en grootsheid in maximale vorm neergezet. Nog niet bekomen van de indrukken op het plein gingen we weer een steegje in. Hier was weer water en gondels en zingende gondeliers en ook een gondeliëre. Na deze rondwandeling kwamen we in een grote hal met dito Amerikaanse vlag. Een grote waterval maakte het protserige plaatje compleet. Met de looptrap naar beneden en zoeken naar de uitgang. Deze wordt niet verwezen want je mag natuurlijk niet weg je moet blijven in de grootste geldgenerator van The Ventian, het gokken. Gelukkig was het richtinggevoel ook in dit deel van de aarde op orde zodat we na een wandeling door een enorm gokpaleis bij de deuren kwamen die toegang gaven tot de Las Vegas Boulevard. Net buiten gekomen was er een enorme show gestart bij Treasure Island, net aan de overkant van The Ventian. Vanaf de brug waarop we stonden hadden we een prachtig uitzicht op twee op ware grote gebouwde Verenigde Oost-Indische Compagnie schepen waarop een luidruchtig entertainment werd gedaan, Orerende acteurs, knallende kanonnen, enorme vuren en veel mooi vuurwerk. Tegen Dirk Jan gezegd dat we dit speciaal voor zijn verjaardag hadden besteld :). Aan z’n reactie is meteen z’n volwassenheid af te lezen, “Leuk geregeld Pa:)”.
De terugweg naar de RV was een klein probleem, de bus kwam niet. ’s Avonds om 23:00 was er van begin tot eind van de Strip een grote file (een mijltje of 4) en dan wel twee kanten op. Dus … lopen maar, het is maar drie blocks ( 1 mijl). Elk nadeel heeft wederom z’n voordeel, want hierdoor kwamen we leuke situaties en mooie plaatjes tegen. Voor Wil en mij was dit lopen wel een heel karwei, slenteren stoppen en weer lopen bij 37 graden om 23:00. Halverwege gelukkig een tent ontdekt waar we konden zitten en veel aan de-hydratie konden doen in de vorm van Soda’s.
Om half een waren we weer netjes in de RV. Uiterst moei maar zeer voldaan. O ja, we moeten nog een plaatsje uitzoeken voor de komende nacht. Samen met Dirk Jan hebben we een route uitgestippeld die richting Yosimite National Park de beste leek. Hierbij kwamen we uit op de KOA van Lake Isabela, ongeveer op 2/3 afstand tussen Las Vegas en Yosimite. Dit maal heeft Dirk Jan de plek geregeld en ook betaald (met mijn Visa:)).
Het spreekt voor zich dat we zo in dromenland waren (met de airco aan) ondanks het feit dat ’s nachts de temperatuur niet beneden de 33 graden is gekomen.