Bryce canyon

Dit is toch een droomvakantie, elke ochtend bij het opstaan is er een mooi zonnetje die de aanvang van een nieuwe dag aankondigt.
Na een tweede nacht op de campground in Glendale staat vandaag staat een bezoek aan Bryce Canyon op het programma. Na de RV te hebben losgekoppeld kunnen we op weg om de mijlen te slechten naar Bryce Canyon National Park. We hebben ons ingelezen dus weten we wat we willen zien.
Bij de eerste benzinepomp weer de dorstige RV van het nodige vocht voorzien. Monteuse Elsbeth bezoekt daar meteen even de shop om zekeringen te kopen voor de RV. Tijdens de reis kunnen de laptops aan via een plug van 12 Volt boordspanning naar een omvormer 230 Volt, maar de zekering was doorgebrand. Elsbeth en Dirk Jan hebben alles op alles gezet om uit te zoeken waar de zekeringen te vinden zijn en welk nummer de betreffende zekering was. Uiteindelijk heeft Elsbeth deze mini zekering uit de kast kunnen peuteren en het voorbeeld keurig bewaard zodat er ook weer een gelijkend exemplaar voor terug gezet kan worden. Dit wordt na aankoop door Elsbeth in een oogwenk gedaan.
Gezekerd en met volle tank weer verder naar Bryce Canyon. Door het dal waar de Highway 89 het asfalt heeft liggen gaan we van een vrij smal dal, zoals ook bij de campground naar een wat weidser dal waar volop ruimte is voor groene weiden en bijbehorende toekomstige hamburgers, steaks en andere lekkernijen. Ook begint zich een riviertje te tekenen. Eerst als petieterig stroompje na een aantal mijl al een stroompje van een meter of drie breed. Vanuit de bergen zien we diverse zijstroompjes de rivier voeden die een breedte van een goede 20 meter heeft gekregen en snel het water door de bedding laat stromen. Op een gegeven moment weet dit riviertje op een gebied van drie voetbalvelden 5 lussen (meanders) te maken. Hoe verder we komen hoe meer en groter de meanders worden. (de Geul is er niets bij :)).
Via Dixie national forest komen we bij Bryce Canyon City. Nu even niet wat je er bij zo’n naam van zou denken, het is namelijk alleen in naam een plaats verder volledig op entertainment ingericht. Een rodeo ranch, Helikopter haven, winkels (outlet centre), opstappunt voor shuttle bussen en hotels/motels/lodges. Met andere woorden doorrijden :).
Een paar mijl verder rijden we Bryce Canyon National Park binnen. Meteen een tijdelijk bord met “Pas op langzaam rijden, overstekend wild” dus wij netjes langzaam rijden echter geen wild te vinden wat voor ons wilde oversteken. Wel een aantal edelherten die langs de bosrand aan het grazen en rennen was. Aan de hand van de roadmap hebben we besloten eerst door te rijden naar het uiterste deel van het park naar het punt dat rainbow view wordt genoemd en op een kleine 3000 meter hoogte ligt. We hebben er geen rainbow gezien maar wel een prachtig uitzicht over piek-rotsen in vele kleuren hoog uittorent boven een groen met bomen begroeide dalen. Steile kliffen soms begroeit met een boompje. Wel oppassen geblazen, want waarschuwingen geven aan dat zwarte beren de buurt onveilig maken, daarom zijn ook alle vuilnisbakken verwijderd. Elsbeth en Dirk Jan hadden even genoeg van de rotsen en viewpoints, wel begrijpelijk voor kids van hun leeftijd. Ze bleven dan ook in de beschutting van de RV, loop je ook geen kans op een nieuwe ontmoeting met een ratelslang zoals Elsbeth deze gisteravond had tijdens haar rit op het paard.
Een aantal van deze uitzichtpunten werden aangedaan. Vooral “The natural Bridge” was zeer imposant. Vlak bij en kolossaal en zeer fotogeniek. Ondertussen het aantal genomen foto’s tot boven de 2000 opgelopen. Gelukkig niet op filmpjes want dan zou het schip met geld nogmaals voorbij moeten komen:).
Op de terugweg dacht Wil dat het wel leuk zou zijn niet de Highway te nemen maar net als we in Nederland veel doen via de secundaire wegen te rijden. Top want daar houd ik ook wel van, alleen Wil moest maar even de kaart bijhouden hoe we gaan rijden. Eerst maar eens gestart richting Little Pine Lake, aangeduid als een ontspanningsmeertje. Leuk, misschien kunnen we daar wel zwemmen.
Eerst 15 mijl rechte weg, hierbij wordt dan ook recht bedoeld, geen bochtje te bekennen. Wel een leuke omgeving, weidegebied voor veel verschillende kudden in een daar zo gewone “open ranch”. Dit houd in jaag je koeien maar het dal in en ze vinden hun kostje wel. Aan het brandmerk herken je je vee wel weer.
Na deze 15 mijl werden we rechtsaf gewezen om nog eens 10 mijl op een smalle rotsachtige hobbelweg af te leggen. Dit was voor ons van even niet, volgende keer met een 4X4 misschien. Op de volledig verlaten kruising hebben we de RV maar stilgezet en de generator aangestoken om de spanning van 120 Volt 30 A. te kunnen opwekken. Dit voor de dakairco en de magnetron-oven. We hebben een lekker kostje klaargemaakt in de aangename koelte opgepeuzeld. Of dit goed was laat ik maar in het midden want reeds op de terugweg vlak voor het verlaten van Dixie National Forrest kwam de man met de hamer langs, een heel stevige hamer. Gelukkig voelde ik deze aankomen en net bij het Budge Cassidy parkeerplaats aangekomen (Budge was hier vaak geweest). Even een uurtje de ogen dicht, fijn zo'n bed in de achterbak:).
Veilig weer aangekomen op de campground in Glendale was Dirk Jan meteen weer weg om te gaan zwemmen (meisje??). Ook na het eten was Dirk Jan meteen weg na het mompelen van “ik ga even een ommetje om” :).
Het is wel zijn laatste dag als 17-jarige. Morgen wordt hij 18. Helaas voor hem 8 uur later dan dat hij in Nederland zou zijn gebleven.
Voor ons was duidelijk waar we morgen heen gaan, voor hem blijft dit een verrassing. Het plan is om naar Las Vegas, Nevada, te gaan. Op de stoeprand van de wereldberoemde Strip hebben we een plaats kunnen regelen.