Prehistorical Highway van Vernal naar Moab

De dag in Vernal begon minder gelukkig.
Het bleek dat onze hond Deejay zeer gevaarlijk gedrag vertoonde. Ondanks al het mogelijk dat voor hem gedaan is hebben we ondanks de grote afstand besloten hem te laten inslapen. Er was geen andere mogelijkheid.

Vanuit Vernal zijn we voor een reisdag vertrokken voor een goede 270 mijl tocht over de Prehistorical Highway. Of dit prehistorische de kwaliteit van de weg betrof of de bezienswaardigheden laten we even in het miden, maar het rammelde en schudde enorm. Het leek Belgie wel.
Vanaf de grens met Colorado wer de weg wat minder, maar wel direct een antilope hert gespot. Mooi netjes langs de weg, maar t laat met het fototoestel. Van het stadje Dinosaur zijn we naar het zuiden gereden. Wij hebben ons nooit gerealiseerd dat in Colorado zo'n enorm oliewingebied was. Vele mijlen reden we tussen de ja-knikkers en de opslagtanks. afgewisseld met eindeloze praries waar je je waande in het gebied van de Cowboys en Indianen. Helemaal toen bleek dat we langs het plaatsje BONANZA scheerden. Wie van de ouderen onder ons heeft zich niet met een van de spelers vereenzelfigd van de gelijknamige serie uit de jaren 60.(ik met Horse :)).

Na een lange tocht over de hoogvlakte bereikten we de volgende bergruggen. Het was daar de bedoeling via een pas te rijden met een hoogte van meer dan 3000 meter. Eerst via een wirwar van dalen, waarbij het ons opviel dat er op een afstand van 10 mijl een overgang was van ruw, droog, rotachtig en weinig begroeing naar groen veel bomen en sappig grasland. Bij een prachtig dal hebben we halt gehouden voor een eenvoudige maar voedzame lunch met uitzicht over een mooie kudde grazende koeien.

Na de lunch werden we direct getracteerd op een stijle bergweg van 6,5 meter breedte, meest zonder vangrail. Links omhoog honderden meters, rechts omlaag, zonder uitzicht belemmerend hekwerk 100-500 meter afgrond. De 6,5 meter lijkt breed, maar als je zelf al 3,05 meter breedte hebt is er voor een tegmoetrazende vrachtauto van minstens even breed weinig ruimte op het asfalt. Het uitzicht en de rit was adembenemend mooi.
Na de top volgde de afdaling naar ca. 1300 meter, haarspelden dus. Wederom liet de natuur en het wild ons van haar beste kant zien. Wat hebben de edelherten enorme oren als je ze op twee meter afstand tussen de takken ziet.

Uiteindelijk kwamen we van een hobbelige highway op een ruime interstate richting grand Junction en Green River. Wederom een hoogvlakte met weer andere bezienswaardigheden. De rand va de hoogvlakte werd gevormd door aardschollen die in een hoek van 50 graden de aarde zijn uitgedrukt en plotseling afbraken. Op de interstate werden van vanuit Colorado weer in Utah verwelkomt.

Voor de laatste 33 mijl naar Moab moesten we van de interstate af en via een highway. Onvoorstelbaar, midden in "the middle of noware" !!!FILE!!!, wel 3 mijl lang. Gewoon elementair stilstaan met prarie rondom. Blijkt de weg te worden vernieuwd. Hier doen ze niet moeilijk. Gewoon alle verkeer over één weghelft. Eerst de ene kant (3-5 mijl verkeer) dan de andere kant (na 30 minuten stilstaan :) ) en niemand die piept af ongeduldig is. Gelukkig stonder er geen bordje bij file motor uitzetten, want de airco moest wel blijven werken.

Vlak voor Moab wederom indrukwekkende uitzichten. prachtige rode rotsformaties. We dachten altijd "dat zal wel die brochures zijn ingekleurd" mooi niet, ze zijn werkelijk van grote rode schoonheid.
Onze eindbestemming is 4 mijl buiten Moab op een KOA camping. Onze plek kregen we wederom naar ons idee op de mooiste plek. In het oosten hooggebergte met daarvoor mooie rotsformaties, in het westen (0,2 mijl afstand. de prachte rode rotsen van het Arches park.

Verdriet hebben we wel om Deejay, maar we blijven wel genieten.

http://www.flickr.com/photos/hoogers8/sets/72157624313756956