Van Goulding naar Williams Arizona en Grand Canyon

Het blijft bijna een herhaling van zetten. Vanmorgen weer keurig op tijd het mandje uit gekropen. Gouldings Tradingpost ligt in een kloof ten westen van Monument Valley. Een zonsopgang geeft een prachtige belichting van die kloof. Hiervan genoten van een speciaal hiervoor ingericht uitkijkpunt .
Rond 8 uur vertrokken we geheel bepakt en bezakt (helaas bijna geen waterflessen te krijgen) richting Grand Canyon (south rim). De route ging binnen 1 mijl over van Utah naar Arizona. Direct te merken aan zeer slecht wegdek naar nagenoeg vlak en geruisloos asfalt. De weg door een vlakte in het verlengde van Monument Valley. Geheel een Navajo indianen (republiek). Deze bewoners hebben de gewoonte hun vee vrij rond te laten lopen en weer te vangen als dat nodig is. Met andere woorden je komt het vee overal tegen. Zo ook op de highway waarover wij ons voortspoeden. Eerste gedachte er staat een man in een wit pak, tweede gedachte dan heeft hij wel een hoge kont. Derde conclusie het is een ezel die met z’n achtereinde richting ons gewoon stil stond te staan. Zijn vriendje stond wel keurig aan de kant.
Vele mijlen verder bereiken we het einde van de vallei, Parallel aan de bergen worden we verder naar het zuiden geleid. Veel Navajo ’s behoren tot de 7e dag adventisten. Op paasbest reed men dan ook op deze zondag naar hun bijeenkomsten. Niet in een gebouw maar midden op de prairie.
Via een gebied waar je zo pioniers met hun paard en wagen zou kunnen tegenkomen komen we bij de plaats Moelkopi aan de Moelkopi Creek , een prachtige rivier(bedding) zonder water. Maar toch de waarschuwingsborden langs de weg “Be careful water on the road”
Bij een Indian tradingpost met curiosa en restaurant wilden we maar wat gaan drinken. Het rook er lekker binnen dus het draaide weer op eten uit.
Nadat we weer op weg waren kwam een hoger bergketen aan de horizon, deze zag eruit als een vulkaan. Borden gaven aan dat dit inderdaad een slapende vulkaan was. Door een prachtig bosgebied bij Flagstaff. Echter volledig aangetast door bosbrand(en) over een gebied zo groot als de provincie Utrecht. In juni waren er hevige onweersbuien geweest waarbij de blikseminslagen de branden veroorzaakten. Erg jammer maar de natuur herstelde zich alweer mooi. Bij Flagstaff werden we de Interstate 40 naar Los Angelos opgestuurd. Nog 37 mijl naar Williams onze eindbestemming. 6 Mijl voor de afslag naar Williams werd de KOA-Campsite Williams aangegeven. Wij dus netjes van de Interstate af. Echter het was niet degene die wij hadden uitgezocht. Blijkt in Williams een stadje ter grootte van Nijkerk nog een KOA te zijn. Dus op onze Garmin netjes het juiste adres ingebracht en rijden weer. Op naar de volgende afslag op highway 64 richting Grand Canyon. Na 6 mijl zagen we nog een KOA campsite. Met op de Garmin nog 25 mijl te gaan lieten wij ons niet bedotten. Dus verder met de reis. 25 mijl verder gaf mevrouw Garmin aan dat het doe was bereikt. Midden op een kale hoogvlakte met niets dan grasland en een enkel struikje. Geen KOA dus. Dan maar weer terug richting Williams. Inderdaad de KOA 6 mijl buiten Williams was de juiste. Eventjes balen dus. Maar toen we waren geïnstalleerd, en camper na camper door zagen rijden EN weer netjes na een half uur terug zagen komen hadden we wel stilletjes de lol niet de enige te zijn die zich door navigatie doosjes laten misleiden.
De uitbaters van de camping vertelden ons dat het vanavond een uitgelezen avond was om de zonsondergang in de Grand Canyon te gaan bekijken. Dit omdat er speciale bewolking zou zijn die het een en ander een extra mooie dimensie zou geven. De Grand Canyon is ca 54 mijl van de Campground dus een stief uurtje rijden. Zonsondergang was deze dag gepland op ongevoor 8 uur. Om half zes zijn er gaan rijden en inderdaad na een rit langs een museum airport en een Fred Flinstone RV-park komen we bij het Grand Canyon National Park South Rim. Bij een wandeling van dit werelds natuurwonder werden we steeds weer verrast met prachtige lichtverschijnselen. Imposanter en mooier van kleur we ooit op plaatjes hadden gezien. Juist toen we besloten hadden weer terug te gaan kregen we een cadeautje van de eerste orde. De zon die zonder we dit gezien hadden verscholen was achter een onweerswolk kwam weer tevoorschijn voor een laatste symfonie van kleuren. Door de weerkaatsing op de wolken was de belichting van de zon nog dieper in canyon. Ook de onweerswolk zelf bleek zeer fotogeniek. Dirk Jan aangespoord door deze grootsheid van lichtspel wilde dit wel op een rots, van 5 meter breed en een 30 meter inspringend in het ravijn, gaan bekijken. Wil kreeg hiervan spontaan hoogtevrees, want naast die vijf meter brede rots ging het bijna 1700 meter stijl naar beneden. Toch heeft ze dapper mooie actiefoto’s van Dirk Jan gemaakt.
Op de terugweg heeft Wil nog een alleraardigste ontmoeting met edelherten weten vast te leggen bij een spoorwegovergang. Op ongeveer 10 meter afstand kon ze twee van deze “paardhoge” dieren met grote geweien op de digitale plaat vastleggen.
Laat waren we pas terug op de Campground. In het donker alles weer aangekoppeld en met een nacht van 11 graden in het verschiet bleef de airco deze keer uit. Morgen gaan we al vroeg naar Williams omdat we een treinreis gaan maken met de Santa Fee express, nu de Grand Canyon railway genoemd.