Grand Canyon Railway
Door: hoogers8
Blijf op de hoogte en volg Dirk en Wil
19 Juli 2010 | Verenigde Staten, Williams
Vandaag voor het eerst de wekker gezet deze vakantie. We moeten namelijk om half negen in Williams zijn om daar in te klaren voor de historische trein naar Grand Canyon Village, Een nederzetting in het Grand Canyon National Park. De reis zal gaan met rijtuigen en locomotieven van de voormalige Santa Fee Express. Deze trein heeft al in verschillende films meegespeeld en was vooral te herkennen aan de panorama wagons. Een wagon met een koepel van glas waardoor voor de passagiers een 360 graden zicht ontstond. Wij hebben echter vanwege het exorbitante bedrag dat hiervoor werd gevraagd geen gebruik gemaakt, maar een normale coach geboekt. Van het verschil konden we twee weken op diverse campings doorbrengen. De wekker ging keurig om 6:30 zodat we voor 8 uur ruim de tijd hadden om te wassen, te eten en boodschappen te doen in de kampwinkel. We hadden immers een drinkwater gebrek. Om half acht lag Elsbeth voor de winkel in de aanslag om de boodschapjes te doen, dicht. Om kwart voor 8 nogmaals geprobeerd, dicht. Om uiterlijk 8 uur moesten we gaan rijden anders komen we te laat. Dus met de RV bij de kampwinkel, dicht. Dan maar bij het aangrenzende benzine station van Shell in de shop een aantal 0,5 gallon flessen gehaald. In Williams aangekomen wijst de stationsklok aan dat het 07:25 is!!!!! Een uur te vroeg. Zijn we een tijdzone ingegaan waarvan wij het ons niet gerealiseerd hadden. Dus nu 9 uur verschil met Nederland. Elk nadeel heeft z’n voordeel zei Cruijf al jaren geleden. Vanaf half 8 konden wij ons inchecken. Dit ging zeer soepel en zonder wachtrij. Om kwart over 8 was dit wel anders :). In de restauratie, geheel in stijl van de jaren 60, ons laten voorzien van koffie, thee en de kids natuurlijk Coca cola.
Een 20 minuten voor vertrek van de trein was vlak naast het perron een Western Show, bestaande uit een smakelijk verhaaltje en wat gepief paf poef.
Het aan boord gaan van de trein was geheel in stijl. Een wagon- steward zorgde voor het aanwijzen van de plaatsen, het aanduiden van de bijzonderheden onderweg. Ook was er een en ander aan entertainment onderweg, Cowboys, een Marshall en een niet onverdienstelijke Navajo zanger met gitaar. Amerikanen willen entertaint worden en dat maakten we nu ook mee :). De treinreis van twee en een half uur ging door wild landschap door een gebied van outlaws en grote ranches. Open ranches zorgde ook hier voor verspreid voorkomende kudden koeien en paarden. De airconditioned rijtuigen zorgden voor een veraangenaming van de reis.
In Grand Canyon Village aangekomen zijn we direct naar de Grand Canyon gaan kijken door een 67 treden hoge trap op te gaan. Prachtig, diep (of hoog als je dat wilt) en ruig. Wel was de lucht erg vochtig zodat de kleuren onderdrukt werden door een blauwe waas van nevel. Ook waren er veel waaghalzen die balanceerden op de rand van de afgrond. Deze squirrels (eekhoorns) waren uiterst mak maar mochten niet door mensen benaderd worden, het moesten wilde beesten blijven. Uiterst handige dieven bleken deze beestjes te zijn want menigeen die even een papier, flesje of ander klein iets naaste zich neerlegde was dit binnen de kortste keren kwijt, of in het gunstigste geval op een andere plek terug te vinden.
We hadden besloten de 3 uur die we hadden tot het vertrek van de trein door te brengen op de zogenaamde rode route. Deze is alleen door shuttles, voetgangers en fietsen te bereiken. De shuttles rijden elke 10 minuten, dus kansen genoeg (dachten wij). Bij de opstaphalte was er een queue van twee bussen dus max 20 minuten wachten. Lekker even uitrusten dus. De Park Ranger begon echter na 5 minuten zenuwachtig heen en weer te lopen en besloot toen de aanwezigen uit te leggen wat te doen bij een onweer in de vrije natuur. Doorspekt met voorbeelden uit de eigen ervaring wist ze het mooi spannend te maken. In het zuiden echter kwam een dichte massa van grote wolken aan en het begon wat harder te waaien. Met goede raad zijn we dus in de shuttle bus gestapt die overgens een prettige zit had met aangenaam klimaat. De rode route is 7 mijl heen en 6,5 mijl terug. Ongeveer op 3 mijl wilden we bij een uitzichtpunt uitstappen om daar van de omgeving te genieten en vervolgens een stuk terug te lopen. Echter de buschauffeur deed een schepje op boven dat van de Ranger en waarschuwde dat het extreem weer kon worden. Inderdaad zagen we dikke regen en veel blikseminslagen op de north rim en nog diverse onweersbuien die onze richting uitkwamen. Voor onweer zijn we echter niet bang, maar we hebben wel respect voor het natuurverschijnsel. We zijn dus de bus niet uitgegaan maar hebben de shuttle als site seeing tour gebruikt, iets wat door de chauffeur ook sterk werd aangeraden. Hij maakte er meteen een mooie show van en gaf op de diverse opstapplaatsen ruim de gelegenheid om foto’s te nemen. Na een tour van een uur zijn we met veel nieuwe en mooie indrukken weer terug bij het beginpunt. Geen regen gehad maar wel heftige bliksem gezien en gehoord. Elsbeth vond het erg jammer dat we niet de wandeltocht konden maken die we ons hadden voorgesteld. Voor ons was de genomen beslissing geheel juist toen we hoorden dat na blikseminslagen twee mensen door reddinghelikopters van een trial zijn afgehaald op plaatsen waar we daarvoor met de bus hadden gereden.
Na een aantal gezonde sandwiches en veel drinken was het weer tijd om naar het station te gaan. De trein stond reeds gereed en na zo’n 10 minuten wachten konden we instappen.
De terugreis was weer vol met entertainment en verhalen. Prachtige natuur en uitzicht over het vlakke land. Zes verschillende onweersbuien ten westen van de trein lieten zien dat dit het 5 seizoen van Arizona is namelijk de moesson :). Ook dit onweer zorgde voor veel overlast. 10 mijl vanaf de camping staat na diverse blikseminslagen een gebied zo groot als de stad Amersfoort in brand. De wind is nu nog bij ons vandaan. Maar vannacht blijft het oren open houden.
Tegen het einde van de reis wordt onze trein overvallen door een achttal bandieten op paarden. Het is waarschijnlijk de enige trein in Amerika die stopt om aan aantal van deze mannen aan boord te laten. Met veel kabaal en gedoe worden we virtueel van onze kostbaarheden ontdaan. Erg leuk deze heftige scènes, alleen ben ik bang dat een aantal kleine reizigers wel afspraken moet gaan maken met een psychiater om van de trauma’s te bekomen :).
De dag wordt besloten bij een Steakhouse. Hier heeft men begrip voor mens en dier. Het dier omdat het niet onnodig geslacht is, en de mens om te laten weten wat voor mooie smaakpapillen in je mond huizen.
OEPS we zijn vergeten de reis voor morgen en daarna te plannen. Geen nood, we willen nog naar Zion National Park, Bryce Canyon National Park, dus maar met internet een keurige camping in Glendale Utah geboekt voor drie nachten. Op de plek die we willen en in de plaats die we willen is nog ruimte voorhanden. Glendale ligt precies tussen de twee gewenste plekken in. Dus morgen een reisdag, echter niet nadat we een bezoek hebben gebracht aan het wildpark hier in Williams.
Een 20 minuten voor vertrek van de trein was vlak naast het perron een Western Show, bestaande uit een smakelijk verhaaltje en wat gepief paf poef.
Het aan boord gaan van de trein was geheel in stijl. Een wagon- steward zorgde voor het aanwijzen van de plaatsen, het aanduiden van de bijzonderheden onderweg. Ook was er een en ander aan entertainment onderweg, Cowboys, een Marshall en een niet onverdienstelijke Navajo zanger met gitaar. Amerikanen willen entertaint worden en dat maakten we nu ook mee :). De treinreis van twee en een half uur ging door wild landschap door een gebied van outlaws en grote ranches. Open ranches zorgde ook hier voor verspreid voorkomende kudden koeien en paarden. De airconditioned rijtuigen zorgden voor een veraangenaming van de reis.
In Grand Canyon Village aangekomen zijn we direct naar de Grand Canyon gaan kijken door een 67 treden hoge trap op te gaan. Prachtig, diep (of hoog als je dat wilt) en ruig. Wel was de lucht erg vochtig zodat de kleuren onderdrukt werden door een blauwe waas van nevel. Ook waren er veel waaghalzen die balanceerden op de rand van de afgrond. Deze squirrels (eekhoorns) waren uiterst mak maar mochten niet door mensen benaderd worden, het moesten wilde beesten blijven. Uiterst handige dieven bleken deze beestjes te zijn want menigeen die even een papier, flesje of ander klein iets naaste zich neerlegde was dit binnen de kortste keren kwijt, of in het gunstigste geval op een andere plek terug te vinden.
We hadden besloten de 3 uur die we hadden tot het vertrek van de trein door te brengen op de zogenaamde rode route. Deze is alleen door shuttles, voetgangers en fietsen te bereiken. De shuttles rijden elke 10 minuten, dus kansen genoeg (dachten wij). Bij de opstaphalte was er een queue van twee bussen dus max 20 minuten wachten. Lekker even uitrusten dus. De Park Ranger begon echter na 5 minuten zenuwachtig heen en weer te lopen en besloot toen de aanwezigen uit te leggen wat te doen bij een onweer in de vrije natuur. Doorspekt met voorbeelden uit de eigen ervaring wist ze het mooi spannend te maken. In het zuiden echter kwam een dichte massa van grote wolken aan en het begon wat harder te waaien. Met goede raad zijn we dus in de shuttle bus gestapt die overgens een prettige zit had met aangenaam klimaat. De rode route is 7 mijl heen en 6,5 mijl terug. Ongeveer op 3 mijl wilden we bij een uitzichtpunt uitstappen om daar van de omgeving te genieten en vervolgens een stuk terug te lopen. Echter de buschauffeur deed een schepje op boven dat van de Ranger en waarschuwde dat het extreem weer kon worden. Inderdaad zagen we dikke regen en veel blikseminslagen op de north rim en nog diverse onweersbuien die onze richting uitkwamen. Voor onweer zijn we echter niet bang, maar we hebben wel respect voor het natuurverschijnsel. We zijn dus de bus niet uitgegaan maar hebben de shuttle als site seeing tour gebruikt, iets wat door de chauffeur ook sterk werd aangeraden. Hij maakte er meteen een mooie show van en gaf op de diverse opstapplaatsen ruim de gelegenheid om foto’s te nemen. Na een tour van een uur zijn we met veel nieuwe en mooie indrukken weer terug bij het beginpunt. Geen regen gehad maar wel heftige bliksem gezien en gehoord. Elsbeth vond het erg jammer dat we niet de wandeltocht konden maken die we ons hadden voorgesteld. Voor ons was de genomen beslissing geheel juist toen we hoorden dat na blikseminslagen twee mensen door reddinghelikopters van een trial zijn afgehaald op plaatsen waar we daarvoor met de bus hadden gereden.
Na een aantal gezonde sandwiches en veel drinken was het weer tijd om naar het station te gaan. De trein stond reeds gereed en na zo’n 10 minuten wachten konden we instappen.
De terugreis was weer vol met entertainment en verhalen. Prachtige natuur en uitzicht over het vlakke land. Zes verschillende onweersbuien ten westen van de trein lieten zien dat dit het 5 seizoen van Arizona is namelijk de moesson :). Ook dit onweer zorgde voor veel overlast. 10 mijl vanaf de camping staat na diverse blikseminslagen een gebied zo groot als de stad Amersfoort in brand. De wind is nu nog bij ons vandaan. Maar vannacht blijft het oren open houden.
Tegen het einde van de reis wordt onze trein overvallen door een achttal bandieten op paarden. Het is waarschijnlijk de enige trein in Amerika die stopt om aan aantal van deze mannen aan boord te laten. Met veel kabaal en gedoe worden we virtueel van onze kostbaarheden ontdaan. Erg leuk deze heftige scènes, alleen ben ik bang dat een aantal kleine reizigers wel afspraken moet gaan maken met een psychiater om van de trauma’s te bekomen :).
De dag wordt besloten bij een Steakhouse. Hier heeft men begrip voor mens en dier. Het dier omdat het niet onnodig geslacht is, en de mens om te laten weten wat voor mooie smaakpapillen in je mond huizen.
OEPS we zijn vergeten de reis voor morgen en daarna te plannen. Geen nood, we willen nog naar Zion National Park, Bryce Canyon National Park, dus maar met internet een keurige camping in Glendale Utah geboekt voor drie nachten. Op de plek die we willen en in de plaats die we willen is nog ruimte voorhanden. Glendale ligt precies tussen de twee gewenste plekken in. Dus morgen een reisdag, echter niet nadat we een bezoek hebben gebracht aan het wildpark hier in Williams.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
